Таксимоти молу мулк

Салом.

Дар асоси қонунгузории амалкунандаи Ҷумҳурии Тоҷикистон, ҷавоб чунин аст:

Ҳуқуқи хонаводаи арӯс ба бозпас гирифтани чизу чора (ҷиҳози арӯсӣ)
Агар маълум бошад, ки:
чизу чораи овардашуда (мебел, таҷҳизот, заруфу асбоб) ба худи арӯс (духтар) дода шудааст,

ва онҳо ҳамчун туҳфа ё бахши шахсии арӯс ба хонадорӣ оварда шудаанд,
онгоҳ ҳуқуқи талаб кардани маблағи онҳо пас аз ҷудошавӣ нест, зеро ин чизҳо ба духтар тааллуқ доранд, на ба хонаводаи арӯс.

Аммо агар:
волидони арӯс доказ дошта бошанд, ки чизу чораҳоро бо мақсади муваққатӣ доданд (яъне на ҳамчун туҳфа, балки ба муҳлати муайян),

ё онҳо ҳангоми харид расман ба номи худ гирифтанд (чекҳо, квитансияҳо, шартнома),

ва духтар розӣ аст, ки ин моликият ба падару модар тааллуқ дорад,

онгоҳ онҳо метавонанд талафоти молиро дар суд исбот кунанд ва маблағ талаб кунанд.

Қонуни асосӣ:
Кодекси оилавии Ҷумҳурии Тоҷикистон, моддаи 34 — молу мулке, ки то ақди никоҳ ба яке аз ҳамсарҳо тааллуқ дошт ё ҳангоми никоҳ ҳамчун моликияти шахсӣ ё туҳфа дода шудааст, баъди ҷудошавӣ ба ҳамон шахс мемонад.

Моддаи 38 — ҳар гуна баҳс дар бораи молу мулк, ки байни зану шавҳар ё шахсони сеюм пайдо мешавад, бояд аз тариқи суд ҳал карда шавад.

Хулоса:
– Агар чизу чора расман ба духтар дода шуда бошад — волидон ҳаққи маблағ талаб кардан надоранд.
– Агар онҳо исбот карда тавонанд, ки чизҳо ба онҳо тааллуқ доштанд — метавонанд тавассути суд маблағро талаб кунанд.
– Суд бар асоси далелҳо ва ҳуҷҷатҳо қарор қабул мекунад.

Агар лозим шавад — намунаи даъвогӣ, ҷавоб ба даъво ё рӯйхати ҳуҷҷатҳои заруриро омода карда медиҳам.
Ҳамчунин тавсия медиҳам бо адвокати тахассусии оилавӣ дар Тоҷикистон машварат гиред, зеро чунин баҳсҳо бисёр нозук ва вобаста ба ҷузъиёти парванда мебошанд.